Aanvaard elkaar ter ere van God

Zodra ik mijn (bijna) wekelijkse blog online heb gezet, maak ik daar steeds melding van op mijn Facebook pagina. Er komt gewoonlijk heel weinig commentaar rechtstreeks op mijn blog, maar soms zijn er aardig wat reacties via Facebook. Dat was ook de afgelopen week het geval. Ik had kunnen vermoeden dat het Corona-vaccinatie onderwerp bij heel wat lezers sterke gevoelens oproept. Maar ook nu verbaasde het mij weer hoe controversieel het onderwerp is geworden en hoe moeilijk het is om er redelijk objectief met elkaar over te praten.

Het lijstje met dingen waarover je beter niet met anderen kunt praten—-met inbegrip van familie, vrienden en goede kennissen—-breidt zich gestaag uit. Het verschilt wel van land tot land, maar ik heb de indruk dat de lijstjes van moeilijke onderwerpen internationaal steeds meer op elkaar gaan lijken. Ik heb de laatste jaren meermaals ervaren dat ik in sommige landen maar beter niet naar de politieke kleur van mensen kan vragen en een reeks van gevoelige politieke onderwerpen maar liever niet moet aanraken, als ik de goede verstandhouding niet in gevaar wil brengen. Helaas zie ik dat dit in Nederland ook steeds meer het geval is. Zodra “rechts’ georiënteerde mensen vermoeden dat je “links” bent—of omgekeerd—is een prettig gesprek meestal niet meer mogelijk. Vroeger maakten de meeste Nederlanders er geen geheim van tot welke politieke partij ze behoorden en hoe ze bij een verkiezing gingen stemmen. Nu is het politieke landschap veel complexer geworden en is het vaak niet raadzaam om anderen te vertellen naar welke partij je voorkeur uitgaat, vooral wanneer die nogal ver van het “midden” afwijkt.

Tot de andere onderwerpen in het rijtje van riskante gespreksonderwerpen behoort seksuele geaardheid. Als je niet tot de doorsnee heteroseksuele bevolking behoort, kan je in veel kringen helaas nog steeds maar beter zwijgen over het feit dat je homo, lesbisch of trans bent. Maar ook het gesprek over seksuele geaardheid in het algemeen kan heel gemakkelijk (vooral in conservatief-christelijke gelederen), voor een uiterste onplezierige sfeer zorgen.

Ook gesprekken over geloof en theologische onderwerpen zijn dikwijls verre van veilig. “Liberalen’ en “conservatieven”—-of welk etiket men ook gebruikt—-noemen elkaar misschien nog steeds “broeders” en “zusters”, maar laten van enige genegenheid vaak bar weinig merken bij de keiharde confrontaties via de sociale media. En een “gewoon” gesprek tussen mensen aan de verschillende kanten van het theologische spectrum is in veel gevallen ook onmogelijk. Zorgvuldig naar elkaar luisteren om eventueel ook nog wat van elkaar te willen leren is een nogal zeldzaam verschijnsel geworden.

En nu is er dan ook de polarisatie ten aanzien van vaccinatie. Voor sommigen is de beschikbaarheid van de vaccins een zegen waarvoor ze God dankbaar zijn. Zij betreuren dat er zoveel mensen zijn die zich niet willen laten inenten en vertrouwen erop dat de overheid alles uit de kast wil halen om mensen ertoe te bewegen (of zelfs te dwingen) de prikken te gaan halen, om zodoende erger te voorkomen. Voor anderen zijn de vaccins eerder een duivels middel, waarachter allerlei gevaarlijke organisaties schuilgaan waarvan christenen alleen maar verder onheil kunnen verwachten. Elk zinvol gesprek tussen vertegenwoordigers van de verschillende standpunten is vrijwel onmogelijk geworden. De reacties op mijn blog van vorige week bevestigden dat nog weer eens. Niemand is in staat iemand van “de andere partij” te overtuigen.

De apostel Paulus gaf tweeduizend jaar geleden een dringende aanbeveling die nog steeds op ons van toepassing is. We lezen in Romeinen 15:7: “Aanvaard elkaar daarom ter ere van God, zoals Christus u heeft aanvaard.” Misschien moeten we dat in onze context vertalen als: “Blijf met elkaar in gesprek, ook als je het niet met elkaar eens bent, maar bewaar daarbij de onderlinge vrede. Bedenk hoe Christus ons steeds heeft aanvaard ondanks alle betreurenswaardige eigenschappen die we hebben en bedenkelijke meningen die we erop nahouden!”

Ik vind het niet gemakkelijk om dat in praktijk te brengen. Ik heb duidelijke meningen (ook ten aanzien van de andere, hierboven genoemde, punten die zo vaak stevige onenigheid veroorzaken) en heb er dikwijls grote moeite mee het standpunt van anderen te billijken. Maar het minste wat we allemaal toch moeten proberen te doen is elkaar, “ter ere van God,” te blijven aanvaarden en te respecteren. (Intussen lijkt het mij goed in mijn volgende blogs het Covid onderwerp maar eventjes te laten rusten.)