De laatste week van het jaar 2021 is begonnen–ingeklemd tussen kerstweekend en de jaarwisseling. Helaas eindigt het jaar in ons land, als gevolg van een nieuwe Corona besmettingsgolf, in een totale lockdown. Onze traditie om op 22 december vanwege onze trouwdag (nu de 57e) ergens lekker te gaan eten kon geen doorgang vinden.

Al met al hebben we, ondanks de beperkingen, toch van het kerstweekend kunnen genieten. Op vrijdagavond hebben we de liturgie gevolgd die de kerstcommissie van onze plaatselijke Adventgemeente had opgesteld en bij alle leden thuis had bezorgd. Nu we niet fysiek samen konden komen was dit een heel vindingrijk initiatief. Zonder de corona-regels te overtreden konden we de uitnodiging van vrienden voor het kerstdiner aannemen. Het was heel smakelijk en heel gezellig. Het is goed vrienden te hebben! Voor de kerstdienst op de eerste kerstdag kozen we de viering in de prachtige Coventry kathedraal in de Britse stad Coventry. En op de tweede kerstdag genoten we van de oecumenische dienst in de Laurenskerk in Rotterdam—en vooral van het belangrijke aandeel daarin van de cantorij van deze kerk.

De laatste week van het jaar is ook de tijd van allerlei andere, tamelijk banale, tradities. Sinds zo’n twintig jaar worden achter elkaar op een van de radiozenders de tweeduizend populairste liedjes gedraaid in de Top-2000. In kranten en in televisierubrieken passeren de belangrijkste gebeurtenissen van het jaar de revue, zowel de rampen als de blijde hoogtepunten. Er worden overzichtjes gemaakt van de meest gelezen boeken van het jaar en van de populairste en minst populaire politici, en natuurlijk worden de sportvrouw en sportman van het jaar gekozen. Veel van die dingen gaan grotendeels aan mij voorbij.

Natuurlijk denk ik, net als de meeste andere mensen, dezer dagen vooral aan wat er zoal in het afgelopen jaar in mijn eigen leven is gebeurd. Zowel mijn vrouw Aafje en ikzelf zijn gespaard gebleven voor de Covid-19 ellende. Het kwam wel dichtbij toen een aantal mensen in ons appartementsgebouw positief werden getest en ook behoorlijk ziek werden. Inmiddels hebben we onze boosterprik gehad, maar blijven we toch nog steeds tamelijk voorzichtig. We kregen beiden onze staaroperaties. Aafje bezeerde haar voet en was een aantal weken niet mobiel, maar al met al zijn we dankbaar dat we het jaar 2021 qua gezondheid redelijk goed zijn doorgekomen. Op een weekje Denemarken en een weekje Duitsland na konden we spijtig genoeg niet op reis gaan, maar we vonden veel vervulling in onze creatieve activiteiten. Een bijzonder hoogtepunt was dat ik in april een koninklijke onderscheiding ontving en benoemd werd tot ridder in de orde van Oranje-Nassau. De oorkonde hangt op een ereplaatsje naast mijn bureau.

Eigenlijk ben ik niet zo sterk in het terugkijken naar wat achter mij ligt, maar vraag ik me vooral af wat voor me ligt. Wat gaat 2022 ons brengen? Wordt het opnieuw een jaar van Corona-beperkingen en worden we binnen enkele maanden opgeroepen om onze vierde prik te komen halen? In het komende jaar hoop ik de leeftijd van tachtig jaar te bereiken. Dat klinkt best wel oud. In de afgelopen week bracht ik tweemaal een bezoek aan mensen in een verzorgingshuis voor bejaarden. Uiteraard zag ik daar veel krakkemikkige mensen. Onwillekeurig denk je dan: Is dat ook mijn toekomst? Maar die gedachte heeft toch niet de boventoon.

Op vrijdagavond vertelde Jan Terlouw tijdens een programma van Omroep Max een inspirerend verhaal dat hij zelf had geschreven. Ik bewonder deze man enorm. Hij had een academische opleiding in wis- en natuurkunde, maar zijn loopbaan bewoog zich uiteindelijk in de richting van de politiek. Daarnaast schreef hij een reeks romans en kinderboeken. Hij is een man met idealen en geeft daar nog steeds uiting aan in tal van praatprogramma’s. Jan Terlouw is nu negentig jaar, maar hij is nog steeds heel actief en creatief en zijn verteltrant is nog even sprankelend als voorheen. Als ik mensen als Jan Terlouw zie geeft me dat moed en denk ik: Ik hoop dat de goede God mij ook nog een flink tijdje de gezondheid, de energie en het idealisme geeft om met positieve dingen bezig te zijn die voor veel mensen betekenis hebben. Met die hoop stap ik over enkele dagen 2022 binnen.