[Maandagmorgen 19 januari]  Ik zit weer achter mijn bureau in Zeewolde. Meestal schrijf ik mijn wekelijkse blog op donderdag of vrijdag, maar het kwam er aan het einde van vorige week niet van.  Mijn vrouw en ik waren het weekend weer eens in België. We logeerden bij vrienden bij wie we altijd meer dan genoeg stof hebben voor lange gesprekken. Op zaterdagmorgen had ik het genoegen om in de Adventkerk in de Antwerpense Lange Lozanastraat te mogen preken. Op zondag was er een studiedag in Brussel over de rol van de vrouw in de kerk. De kerkleiding in België had twee sprekers uitgenodigd:  Dr. Jan Barna (een docent van Newbold College in Engeland) en mij.  Ik had het ochtendprogramma toebedeeld gekregen en had als opdracht het probleem van de inzegening van de vrouw binnen de Adventkerk vooral historisch te belichten, terwijl Barna zich ’s middags kon richten op de bijbels-theologische aspecten.

Aan de hand van een power point presentatie heb ik geprobeerd de achtergronden in kaart te brengen. Daarbij ben ik vooral ingegaan op de vraag: Hoe kon dit zo’n enorm probleem worden en zoveel controverse te weeg brengen? Wat zijn de recente ontwikkelingen en hoe zal het nu verder gaan?

De studiedag die we gisteren hadden was een duidelijke illustratie van het beeld dat zich op tal van plaatsen wereldwijd in de Adventkerk laat zien. Er zijn verschillende kampen die zich elk in hun loopgraven hebben verschanst. Van tijd tot tijd steekt iemand zijn  hoofd uit zijn loopgracht omhoog en voert een salvo af op de vijand (ik kies dat woord met opzet, want er is sprake van felle strijd) en daarna trekt men zich weer in de eigen positie terug. Er wordt nauwelijks naar elkaar en naar elkaars argumenten geluisterd.

Jan Barna benadrukte in zijn bijdrage vooral dat voor- en tegenstanders van de inzegening van vrouwelijke predikanten elk hun eigen manier hebben om met de Bijbel om te gaan. De ene partij vindt dat de Bijbel overduidelijk is: de vrouw heeft in de kerk niet hetzelfde gezag als de man. De andere partij is ervan overtuigd dat je de principes van de bijbelse boodschap moet vertalen naar deze tijd. En dan is het ook volgens hen heel duidelijk: net zoals slavernij en polygamie hebben afgedaan, kan er ook geen sprake meer zijn van ongelijkheid tussen mannen en vrouwen.

In België ligt de kwestie gevoeliger dan over het algemeen in de kerk in  Nederland het geval is. De etnische en culturele samenstelling van de Adventkerk in België is veel gecompliceerder dan in Nederland en het feit dat België veel meer doordrenkt is van de katholieke cultuur heeft er ongetwijfeld ook te maken. Maar, al met al, was het gisteren een goede dag en er waren toch ook wel enkele mensen die aan het einde van de dag tegen me zeiden dat ze over sommige dingen nog eens goed moesten nadenken.

Maar nu, op maandagmorgen moet ik me weer gaan concentreren op andere dingen. De deadline voor een artikel voor het blad Contact is 20 januari. Het artikel is daarom het eerste item voor mijn programma. Daarnaast moet ik me  verdiepen in de details van de seniorenreis naar Rome die gepland staat voor 30 april tot 7 mei.  Mijn collega Hans Ponte zou bij deze reis de reisleider zijn, maar zijn vertrek naar zijn nieuwe post in Curacao maakt dat onmogelijk. Ik heb er met enige aarzeling in toegestemd zijn taak over te nemen. Ik begin er trouwens zin in te krijgen. Nu hij het meeste voorbereidende werk heeft gedaan, is het allemaal ook niet zo erg ingewikkeld! (Tussen haakjes: er zijn nog een paar vrij plaatsen. Voor info, stuur een mailtje naar admseniorenreis@yahoo.com)

Voor wat later in de week staat een concert in het Amsterdamse Concertgebouw op het programma. We hebben daarvoor kaarten gekregen van de gastdirigent die daar deze week een aantal concerten dirigeert. Het is de Zweedse maestro Herbert Blomstedt, die zijn hele leven al een actief lid is van de Adventkerk.

En verder zijn er nog meer dan voldoende dingen die van de komende week een ouderwets ‘volle’ week zullen maken. Ook voor de komende dagen geldt: Over gebrek aan afwisseling kan ik niet klagen.