Iets eerder dan in de meeste jaren belde deze week de krantenbezorger aan de deur om zijn kaartje met kerstgroeten te overhandigen. En natuurlijk verwachtte hij dat we de al lang bestaande traditie zouden honoreren door onze dank voor zijn diensten in de vroege ochtend met een paar Euro’stot uitdrukking te brengen.
Deze week is er bij ons thuis nog een andere belangrijke traditie. Op de 22edecember vieren mijn vrouw Aafje en ik weer onze trouwdag door samen ergens te gaan eten. Dit jaar is het de 54everjaardag van ons huwelijk.
Ik ga er vanuit dat ook dit jaar de plaatselijke traditie van een tijdelijke ijsbaan op het belangrijkste plein van Zeewolde in ere wordt gehouden, en dat niet ver daarvandaan ook de oliebollenkraam weer zal verschijnen.
Tradities zijn in ons leven belangrijk en dat is zeker zo rond de Kerst. In de meeste huizen (en ook bij ons) is de kerstboom opgetuigd en veel mensen (met inbegrip van heel velen die zelden of nooit in een kerk komen) maken plannen om een kerstdienst bij te wonen.
Zevendedags Adventisten hebben zich vaak ongemakkelijk gevoeld ten aanzien van tradities—vooral in het kader van kerk en geloof. Maar of wij ons dat nu al dan niet realiseren, ook adventisten hebben heel veel tradities, vaak zonder daar al te veel over na te denken, geaccepteerd. Er is geen enkele Bijbeltekst die voorschrijft dat we eens in het kwartaal het avondmaal moeten vieren. Dat is een traditie die we van onze methodistische broeders en zusters hebben overgenomen. In veel Adventgemeenten is er een traditie dat het brood dat bij de avondmaalsviering is overgebleven moet worden verbrand. Onze jaarlijkse gebedsweek is omgeven met een reeks van tradities, en ook de orde van dienst op elke sabbatmorgen volgt gewoonlijk een vast traditioneel patroon. Ik zou er nog heel wat voorbeelden aan kunnen toevoegen.
Lange tijd hadden veel Adventgemeenten in Europa grote aarzelingen ten aanzien van het organiseren van kerstdiensten. En een kerstboom was so-wie-so uit den boze. Het kerstfeest wss immers, zo zei men, van heidense oorsprong en paste dus niet in een kerk die haar geloof en praktijk baseert op de Bijbel in plaats van op menselijke tradities.
Het zou ons leven echter heel sterk verarmen als we alle tradities opzij zouden willen zetten. We hebben familietradities nodig. En we hebben tradities nodig in de plaats, de regio of het land waar we wonen. Ook in de kerk zijn tradities belangrijk. Plaatselijke gemeenten hebben vaak betekenisvolle tradities die aan die gemeente een heel speciaal cachet geven. En is is niets mis mee om wereldwijde adventistische tradities in ere te houden, zolang die niet elke poging tot vernieuwing in de kiem smoren.
Maar moeten we ons geen zorgen maken over de herkomst van onze tradities? Is het van belang of ze van heidense, of misschien van katholieke of calvinistische origine zijn? Ik denk van niet. Tradities hebben dikwijls een lange en onduidelijke geschiedenis. Uiteraard zijn er tradities die we beter kunnen afschaffen. Daarnaast is het ook goed dat bepaalde tradities in de loop der tijd veranderen. Ik zou wel een paar tradities binnen de kerk kunnen noemen die wat mij betreft morgen zouden mogen verdwijnen. Waar het om gaat is of de tradities die we koesteren betekenis voor ons hebben. Het gaat niet om de oorsprong van tradities, maar om wat ze ons vandaag de dag te zeggen hebben.
Ik geniet van de kersttijd en de vele tradities erom heen. Ik houd van de kerstzang, van de carrols, van de kerstverlichting in de straten en gebouwen en van de kerstsfeer in huis. Als predikant vind ik het fijn om een kerstpreek voor te bereiden en een aandeel te hebben in kerstdiensten. Ik weet dat de kersttijd vooral door de commercie wordt uitgebuit, maar het is een blijft een goede zaak dat er een tijd in het jaar is wanneer er aandacht is voor de komst van onze Heer naar deze wereld.
Ik wens alle lezers van mijn blog gezellige en gezegende kerstdagen!