Tijdens de recente najaarsvergaderingen van het Generale Conferentiebestuur—de jaarlijkse vergadering met afgevaardigden uit de gehele wereld—werd een verklaring aangenomen over de rol van Ellen G. White en haar geschriften. Deze verklaring zal aan de afgevaardigden van het wereldcongres van volgend jaar worden voorgelegd met de bedoeling dat zij daarmee, namens de wereldkerk, opnieuw hun vertrouwen in Ellen White en haar profetische rol in de kerk zullen uitspreken. Het is overigens bijna een traditie geworden dat de afgevaardigden naar dit congres op deze wijze aangeven dat zij aan Mevr. White nog steeds een cruciale plaats toekennen. Je kunt je natuurlijk wel afvragen waarom het nodig is om elke keer weer opnieuw dit element van het adventistisch gedachtegoed te onderstrepen. Dreigt het vertrouwen in Ellen White in te zakken? En helpt het dan om weer eens een officiële verklaring af te stemmen? Waarom is er dan ook niet regelmatig een verklaring dat adventisten nog steeds de sabbat hooghouden of een congresuitspraak waarin de leden van de kerk wereldwijd worden opgeroepen om hun verwachting van de wederkomst van de Heer niet los te laten?

Maar, afgezien van de vraag waarom een dergelijke verklaring nodig wordt gevonden, is er toch wel een probleem met de inhoud. De volledige tekst is o.a. te vinden via https://mk0atodaytmpyu330hj6.kinstacdn.com/wp-content/uploads/2019/11/resolution-on-EGW.png.

De paragraaf die de meeste vragen bij mij oproept is:
Wij geloven dat de geschriften van Ellen White geïnspireerd werden door de Heilige Geest en hun focus vinden in Christus en op de Bijbel zijn gebaseerd. Zij zijn geen vervanging van de Bijbel, maar benadrukken het normatieve karakter van de Heilige Schrift en corrigeren de onjuiste interpretaties die eraan worden gegeven. Zij helpen ons ook de menselijke neiging te overwinnen om uit de Bijbel datgene aan te nemen wat ons aanstaat en datgene wat ons niet aanstaat te verdraaien of te negeren.

De eerste zin in deze alinea roept de vraagt op wat we precies onder het begrip inspiratie moeten verstaan. Maar dat punt laat ik nu maar even liggen. Vooral de tweede zin ligt mij zwaar op de maag. In feite bevat deze in een ernstige innerlijke tegenstrijdigheid. Aan de ene kant wordt gezegd dat de Bijbel de norm is waaraan alles moet worden getoetst. So far so good. Maar dan wordt er direct aan toegevoegd dat er een andere gezaghebbende bron is (namelijk de geschriften van Ellen White) die ons vertelt hoe we de Bijbel moeten uitleggen. Met een dergelijke visie verlaten we het protestantse uitgangspunt van sola scriptura (alleen de Bijbel) en komen we gevaarlijk dicht bij de rooms-katholieke leer die ervan uitgaat dat alleen de kerk in staat is de Bijbel op de juiste wijze uit te legen en de gelovigen voor verkeerde ideeën kan behoeden. De gedachte dat Ellen White het laatste woord heeft over de interpretatie van de Bijbel plaatst haar werk in feite boven de Bijbel en dat staat haaks op andere uitspraken van de Adventkerk waarin het principe van ‘de Bijbel alleen’ wordt onderstreept. Zie bijvoorbeeld punt 1 van de 28 Fundamentele Geloofspunten van de Zevendedags Adventisten (‘De Bijbel is de laatste, gezaghebbende en onfeilbare openbaring van Gods wil. Hij is doorslaggevend ten aanzien van het geloof . . .’). En Ellen White heeft zelf ook meermalen beklemtoond dat niet van haar mag worden verwacht dat zij het laatste woord heeft op het gebied van theologie en bijbelse exegese!

Het is mijn vaste overtuiging dat deze verklaring over de rol van Ellen White (zo deze er al moet komen) terug moet naar de schrijftafel van degenen die hem opstelden. Maar ik zou ook graag zien dat de verklaring (als die er al moet komen) zou aangeven dat er veel meer aandacht moet worden geschonken aan de resultaten van alle onderzoek dat in de laatste tientallen jaren heeft plaatsgevonden ten aanzien van de persoon en het werk van Ellen White. Door de kerkleden daarover veel meer informatie te geven zouden velen een evenwichtiger visie krijgen op wie Ellen White was en wat zij voor de kerk heeft betekend en nog kan betekenen.