Volgens een rapport van de in Barneveld gevestigde Stichting Open Doors is de vervolging van christenen wereldwijd nog steeds een probleem dat grote aandacht verdient. In 2019 werden ruim 3000 christenen omwille van hun geloofsovertuiging gedood. Maar daarnaast lijden grote aantallen christenen in tientallen landen onder andere vormen van vervolging of van belemmeringen in het praktiseren van hun geloof. Daarbij kan het gaan om gevangenschap, marteling, verstoting, een verbod om samen te komen voor vieringen of openlijk evangelisatie te bedrijven, naast economische hindernissen of geblokkeerde carrières. Op de ranglijst van meest vervolgende landen staat Noord-Korea opnieuw op de eerste plaats. Ook China scoort bedroevend hoog, terwijl ook Afghanistan, Somalië, Libië, Soedan en Pakistan de lijst blijven aanvoeren (voor de ranglijst van de vijftig grootste boosdoeners, zie https://www.opendoors.nl/ranglijst.

Soms halen opzienbarende incidenten de wereldpers, zoals bijvoorbeeld toen de ter dood veroordeelde Pakistaanse christin Asia Bibi toestemming kreeg haar land te verlaten. En we zijn nog niet vergeten hoe in 2014 zo’n 50.000 (christelijke) Yezidi’s het vege lijf probeerden te redden op het Sinjar-gebergte in Noord-Irak, op de vlucht voor de terreur van de Isis.

Als christen voel ik me natuurlijk heel direct aangesproken als het leven van medechristenen in gevaar komt of als zij in belangrijke mate onvrij zijn in de wijze waarop zij hun geloof kunnen belijden en beleven. Voor een zevendedags adventist is die belangstelling extra groot, omdat adventisten niet zelden een specifiek doelwit waren (en soms nog zijn) van discriminerende maatregelen in intolerante landen. Maar daarbij het is belangrijk om niet te vergeten dat niet alleen christenen door intolerantie worden getroffen. Helaas zijn er nog steeds afschuwelijke (en soms dodelijke) uitingen van antisemitisme—ook in de zogenaamde beschaafde landen in de westerse wereld en niet alleen in het Midden-Oosten.

Ook moslimminderheden worden in een reeks van landen vervolgd. Dat is bijvoorbeeld het geval in India, maar ook in Myanmar waar het de Rohingya’s zo moeilijk wordt gemaakt, dat zij op grote schaal hun land ontvluchtten. De situatie is zodanig dat een aantal landen, onder leiding van Gambia, Myanmar zelfs bij het Internationaal Strafhof in Den Haag hebben aangeklaagd wegens genocide. De Chinese maatregelen tegen de Oeigoeren wekken eveneens terecht wereldwijd veel verontwaardiging. Naar schatting is nu een miljoen mannen en vrouwen van deze etnische moslimminderheid in heropvoedingskampen opgesloten. En daarmee is de lijst van voorbeelden van grootschalige religieuze terreur niet uitgeput.

Helaas moeten we ook vaststellen dat groeperingen binnen een bepaalde godsdienst elkaar naar het leven kunnen staan, zoals bijvoorbeeld de islamitische sjiieten en hun soennitische broeders en zusters! Maar voordat we als christenen daar te hard over oordelen doen we er goed aan ons te herinneren dat het eeuwenlang haat en nijd—-en doodslag—-is geweest tussen katholieke en protestantse christenen.

En als we een stapje verder gaan moeten we erkennen dat intolerantie veel verder gaat dan fysieke vervolgingen. Gevoelens van afkeer en intolerantie, zoals bijvoorbeeld ten opzichte van islamitische immigranten, kunnen de maatschappelijke verhoudingen behoorlijk vergiftigen. Het is nog niet zo lang geleden dat katholieken en protestanten elkaar in Noord-Ierland letterlijk naar het leven stonden en nog steeds is de relatie tussen protestanten en katholieken nog niet overal genormaliseerd en hebben verschillende protestantse groeperingen er grote moeite mee elkaar te respecteren.

Ook binnen kerkelijke gemeenschappen vallen op het gebied van tolerantie vaak nog wel wat stappen te zetten. Dikwijls is onbegrip de oorzaak. Maar wat de oorzaak ook mag zijn, we moeten niet vergeten dat intolerantie (en zelfs regelrechte vervolging) begint met gevoelens van antipathie en afkeer die gemakkelijk omslaan in haat en vijandig gedrag. Vrijheid van geloof in belijden en praktijk is een fundamenteel mensenrecht, dat naarmate de wereld verder globaliseert steeds belangrijker wordt. Maar de werking van dat recht houdt niet op bij contouren van een religie of geloofsgemeenschap en zelfs niet bij de muren van een plaatselijke moskee, synagoge of kerk!