Loma Linda is een plezierig oord en je zou zomaar kunnen vergeten dat er een grotere wereld bestaat. Maar als ik niet thuis ben probeer ik toch altijd op de hoogte te blijven van wat er zoal in mijn woonplaats, in eigen land, in de wereld, en in de kerk gebeurt. Ik ben een trouwe gebruiker van de NOS-website waar ik de laatste Nederlandse nieuwsuitzending kan bekijken. Als ik rond zeven uur ’s morgens mijn laptop opstart kijk ik naar het nieuws van 14.00 of 15.00 uur. ’s Avonds kijken we even naar het (nogal langdradige) nieuws op CNN en het nieuws op een lokale zender. En zo blijven we redelijk op de hoogte van de perikelen in de Oekraïne, de rechtszaak tegen Pistorius en de onderhandelingen van het Nederlandse kabinet met de favoriete oppositiepartijen over de veranderingen in  ‘de zorg’.

De Nederlandse Adventkerk heeft haar nieuwsvoorziening goed op orde en het geeft een goed gevoel dat er zoveel activiteiten zijn! Maar helaas komen er vanuit de internationale kerk, naast positieve geluiden, ook steeds weer berichten die bevestigen dat de leiding van de internationale kerk een heel behoudende (en, mijns inziens, desastreuze) koers vaart.

Vorige week maakte ik al melding van de ‘richtlijn’ die de wereld is ingestuurd in een poging ‘alternatieve seksuele relaties’ in te dammen en duidelijk te maken dat men plaatselijk in gemeenten stelling dient te nemen ten aanzien van mensen met een andere seksuele geaardheid. Dat heeft veel stof doen opwaaien overal ter wereld. Het valt te betwijfelen of er daardoor in de praktijk veel zal veranderen. Eenmaal op dit terrein ingenomen standpunten zijn nu eenmaal niet gemakkelijk te beïnvloeden.

Deze afgelopen week trokken twee droevige berichten vooral mijn aandacht. Eén van de belangrijkste kerkelijke uitgeverijen bevindt zich al jarenlang in de financiële gevarenzone. In 2013 heeft de Review and Herald Publishing Association opnieuw een gevoelig verlies geleden en ook het jaar 2014 is niet goed begonnen. Er moet dus wat worden gedaan.  Een van de maatregelen is om het aantal titels dat voor 2015 is gepland drastisch in te perken.  Hoe zo’n maatregel op de lange duur enig financieel voordeel oplevert gaat mijn begrip te boven—tenzij men ervan uitgaat dat elk nieuw boek sowieso extra verlies oplevert. Zou het misschien kunnen zijn dat het bedrijf er niet in slaagt de nieuwe boeken wereldwijd effectief te promoten?  En zou het misschien ook kunnen zijn dat men er niet in slaagt om voldoende aan te sluiten bij wat de lezers in de Adventkerk graag zouden willen kopen? Van wat ik van collega’s, vrienden en kennissen, en via allerlei kanalen, vanuit allerlei landen, hoor is dat zij vaak niet weten wat er te koop is, maar bovendien weinig interesse hebben in de meeste boeken die bij de kerkelijke uitgevers verschijnen. In feite lijkt het er veel op dat schrijvers als C.S. Lewis, Philip Yancey, Alistair McGrath, Max Lucado, Rick Warren, John Stott, Tim Keller (om zomaar enkele voorbeelden te noemen) bij het adventistische publiek over het algemeen meer gelezen worden dan George Knight, Clifford Goldstein, Ellen G. White of Doug Batchelor (om zomaar een paar adventistische schrijvers te noemen).  De oplossing voor de Review and Herald uitgeverij lijkt me niet een nieuwe bezuinigingsronde, maar meer durf en creativiteit—en een effectievere marketing strategie.

En dan kwam er het bericht dat de kerk koude voeten heeft gekregen ten aanzien The Record Keeper—een serie van 11 videoprogramma’s die op een eigentijdse manier de essentie van ‘de grote strijd’ tussen goed en kwaad in beeld proberen te brengen. De bedoeling is daarmee vooral jongeren aan te spreken.  Aanvankelijk had de kerk het groene licht gegeven. Men had het script gelezen en een aanzienlijke subsidie gegeven. Nu het product klaar is, is er bij velen groot enthousiasme. Maar op het kerkelijk hoofdkantoor is er nog eens goed naar gekeken en nu heeft men besloten toch maar geen toestemming te geven om de serie uit te brengen. Volgens de mensen van de BRI zijn er elementen die bijbels niet voldoende onderbouwd zijn. Misschien hebben de kerkelijke recensenten gelijk, maar het is wel rijkelijk laat om dat nu vast te stellen.

Het is voor veel jongeren het zoveelste bewijs dat de kerkelijke leiding in een andere wereld leeft dan zij, en hun (beeld)taal niet spreekt en begrijpt. Het feit dat er een plotselinge streep wordt gehaald door een innovatief en creatief project zal veel frustratie en onbegrip veroorzaken.  De kerk zal bereid moeten zijn risico’s te nemen en zelfs eventuele fouten te accepteren als er pogingen worden ondernomen om de aloude boodschap in een nieuwe vorm door te geven—aan mensen die alleen op een totaal nieuwe manier kunnen worden bereikt.  Te grote terughoudendheid om te experimenteren met nieuwe vormen (misschien omdat er een paar conservatieve alarmsignalen hebben geklonken?) brengt het veel grotere risico met zich mee dat nog meer jongeren (en ouderen) afhaken en het binnen de gevestigde kerk voor gezien houden. Dat is iets om je grote zorgen over te maken.

Dit komende weekend is het Paasweekend. Kan het stilstaan bij de meest radicale daad van God ons niet inspireren om ter wille van hem ook wat radicaler te zijn?