Een paar dagen geleden bezochten mijn vrouw en ik een unieke tentoonstelling van Noord-Koreaans schilderkunst. (Zie mijn FB pagina.) Bij zo’n bezoek hoort steevast ook een kijkje in de museumwinkel. Terwijl mijn vrouw een plaatwerk dat aan de tentoonstelling is gewijd aanschafte, bekeek ik allerlei romans en reisverhalen die over Noord-Korea gaan. Op de achterflap van een van deze boeken trof me een korte uitspraak: Noord-Korea is een land waar verbeelding verboden is.
Wie de tentoonstelling bezoekt of wie zich op een andere manier in het leven in Noord-Korea verdiept, krijgt inderdaad onvermijdelijk de indruk dat er in dat land een Orwelliaanse toestand heerst, waar de staat voor de mensen denkt en hun totale leefpatroon voorschrijft. Ik las een tijdje terug het fascinerende boek over het leven in Noord-Korea: The Orphan Master’s Son , door Adam Johnson, en beschreef mijn leeservaring in een blog van 11 april 2012. Het lezen van dit boek wekte een sterke interesse om wat meer over dit land en zijn vreemde dictatoriale cultuur van haast religieuze persoonsverheerlijking te weten te komen. Alles wat ik tot dusverre over Noord Korea heb gezien en gelezen bevestigt het trieste beeld van een land waarin verbeelding verboden is.
Op de meeste andere plaatsen in de wereld is verbeelding gelukkig niet verboden. En dan hebben we het niet over domme, ongebreidelde fantasie die elke band met de werkelijkheid heeft verloren (‘wat zou ik doen als ik een miljoen Euros zou winnen?’) of over de neiging om onze eigen belangrijkheid op te blazen (‘wat verbeeld je je eigenlijk?’), maar over het vermogen om kansen te ontdekken en om allerlei zaken te doordenken en een nieuwe kleur te geven. Niet alleen de kunstenaar heeft verbeeldingskracht nodig om zijn/haar gevoelens op het doek of in muziek tot uiting te brengen. We moeten allemaal een dosis verbeeldingskracht bezitten om de diepere betekenis van dingen om ons heen te ontwaren en ons leven een extra dimensie te geven.
In een essay dat dr. Laurence Turner (sinds kort emeritus-professor van Newbold College, UK) enkele jaren geleden schreef en dat hij de titel meegaf A Costly Lack of Literary Imagination benadrukte hij dat we vooral ook verbeeldingskracht nodig hebben als we de Bijbel lezen. Alleen als we over een ferme portie daarvan beschikken kunnen de verhalen van de Schrift echt voor ons gaan leven. Ook in het kerkelijk leven—op alle niveau’s—is verbeeldingskracht nodig. Dat is de enige manier om op vruchtbare wijze met de toekomst—met al zijn uitdagingen en kansen—om te gaan. En, tenslotte: ik besef dat ik mijn eigen verbeeldingskracht nooit mag onderdrukken. Want zonder verbeeldingskracht wordt mijn bestaan dor en droog en mist het veel verrassende wendingen!
Albert Einstein zei ooit dat verbeeldingskracht nog belangrijker is dan kennis. Hij zou daar, naar mijn bescheiden mening wel eens gelijk in kunnen hebben gehad.