Wandelen met God

 

Jaren geleden ontmoette ik in het adventistisch centrum in Jeruzalem de inmiddels al lang overleden Bill Shea.  Bill was van huis uit medicus, maar werd daarna een kundig en zeer gewaardeerd theoloog.  Hij had ook een goed gevoel voor humor.  We hadden het over de toeristen die en masse Israel bezoeken en de vele gasten die van het centrum van de kerk gebruik maken en Bill zei dat hij had gemerkt hoe hoog het toeristische tempo meestal is. Hij voegde eraan toe: De mensen renden vandaag op de plekken waar Jezus ooit wandelde!

Ik houd van wandelen. In deze afgelopen week heb ik twee keer een flinke tocht gemaakt, een keer zestien en een keer bijna twintig kilometer. Hoewel ik ervan houd om een redelijk tempo aan te houden, probeer ik er geen race van te maken. Het is goed voor mijn conditie, maar het gaat er vooral om dat ik ervan geniet.

Wandelen is iets anders dan lopen/gaan. Wij zeggen in Nederland niet gauw: Ik wandel naar de bus, of naar de trein, of: ik wandel naar mijn werk.  In het Engels heeft het werkwoord to walk, naar mijn indruk, een algemenere betekenis. In die taal zeg je wel: I walked to the station of: I walked to my work.  Maar in het Duits is er wel weer een duidelijk verschil tussen spazieren and gehen/laufen. Dat is ook in het Frans zo: se promener heeft een andere klank dan aller.

Wandelen roept vooral de sfeer op van sportief bezig zijn en ontspanning. Daaraan moest ik deze week denken toen ik in Genesis 5 las over Henoch. In veel vertalingen lezen we dat Henoch wandelde met God. In andere vertalingen wordt dat vaak omschreven door te wijzen op diens intieme omgang met God.

Wandelen met God, hoe doe je dat?  Bij veel christenen (en dat geldt zeker voor veel zevendedags adventisten) wordt hun relatie met God eerder geïnspireerd door Paulus’ advies om de wedloop te volbrengen, om aan het eind van de race de lauwerkrans te ontvangen, dan om ontspannen met God te wandelen.  Adventisten zijn vooral doe-mensen. De kerkelijke organisatie heeft voortdurend  allerlei opdrachten voor ons, waarbij we van de ene actie naar de andere worden gesleurd. Momenteel horen we voortdurend van Total Member Involvement. Over niet al te lange tijd is er weer aan andere slogan die ons oproept tot actie.

Misschien moeten we meer ons best doen om te wandelen met God, in plaats van voortdurend te rennen voor God. Misschien moet de nadruk toch meer liggen op het ontplooien en het voeden van ons geestelijk leven dan op steeds maar druk bezig te zijn. Wandelen met God is relaxen in the rust die God geeft.