Daily Archives: Mei 4, 2011

Groot, groter, grootst

 

Het grootste gebouw op aarde is het Pentagon in Washington, DC (VS). Ik heb het alleen maar ooit van de buitenkant gezien. Maar op zondagmiddag j.l. was ik in het op één na grootste gebouw dat op deze aardbol staat: het Parlementspaleis in Boekarest in Roemenië. Nadat het congres van adventistische theologen was afgelopen (zie mijn vorige blogs) maakte ik gebruik van de mogelijkheid om dit bijzondere bouwwerk te bezoeken.

 

Het Palatul Parlamentulul heeft zeven verdiepingen ondergronds en zes verdiepingen boven de grond. Het beslaat 330.000 vierkante meter en heeft ongeveer twee duizend zalen en kamers. De getallen van de hoeveelheid marmer en van de tonnen kristal voor de immense kroonluchters zijn adembenemend. Het was het geesteskind van de megalomane dictator Nicolae Ceauşescu die besloot dat een gehele stadswijk met 40.000 inwoners moest verdwijnen om plaats te maken voor het Paleis van het Volk, zoals het krankzinnig grote gebouw moest gaan heten. Praktisch de gehele Roemeense economie draaide jarenlang om de constructie van het Paleis. Toen het communistisch bewind ten einde kwam en Ceauşescu om het leven werd gebracht, was het paleis nog niet af. De nieuwe regeerders besloten het project te voltooien. En nu staat het omstreden bouwwerk daar in het hart van de Roemeense hoofdstad. Het doet dienst als parlementsgebouw en als congrescentrum. En het is een toeristische attractie, waar de gids je van de ene gigantische zaal naar de andere voert, langs marmeren trappen en over de grootste tapijten die op deze aarde ooit zijn geweven!

 

Natuurlijk is het niets nieuws dat mensen een tijdloos monument van hun eigen vermeende belangrijk wilden nalaten. Nebuchadnessar keek ooit voldaan vanaf het dak van zijn paleis om zich heen en sprak de beroemd geworden woorden: ‘Is dit niet het grote Babylon dat ik gebouwd heb?’ Latere voorbeelden zijn niet moeilijk te vinden: de piramiden in Egypte, de enorme middeleeuwse kathedralen, Versailles, en, niet te vergeten, de replica van de Sint Pieter in Yamosoukro, midden in het oerwoud in Ivoorkust! En ook op kleinere schaal worden mensen gedreven door de obsessie om ervoor te zorgen dat zij niet vergeten zullen worden, maar dat er iets blijft bestaan dat mensen eraan herinnert dat ze bijzonder waren. Misschien hebben de meesten van ons wel zo iets. Ik heb wel horen zeggen dat zelfs het schrijven van blogs er een zwak teken van. Christenen zouden in elk geval moeten bedenken dat het enige dat uiteindelijk telt is dat hun naam ergens staat in de hemelse administratie ,op het moment dat wordt beslist of je echt toekomst hebt.

 

Inmiddels ben ik weer thuis. Net lang genoeg om wat lopende dingen af te werken en mijn koffers te pakken. Morgen vertrekken mijn vrouw en ik naar Tessaloniki. Met achtentwintig senioren, van wie de meesten tot de Adventkerk behoren, gaan we gedurende twaalf dagen plaatsen bezoeken in Griekenland, waar ooit de apostel Paulus verbleef. Met de bus vertrekken we morgenochtend om acht uur vanuit Huis ter Heide naar Düsseldorf om vandaar met Aegean Airlines naar Noord-Griekenland te vliegen. Vervolgens zullen we per touringcar in etappes naar het zuiden afzakken om over een week uiteindelijk Athene te bereiken. Ik heb er zin in, maar tegelijkertijd voel ik als de reisleider toch ook wel een stukje spanning. Want je bent verantwoordelijk voor het wel en wee van de groep waarmee je op stap gaat en er kunnen altijd onverwachte problemen of probleempjes opdoemen. Als er in de diverse hotels een internet verbinding is zal ik mijn lezers van tijd tot tijd op de hoogte houden van onze ervaringen.

 

Naar Griekenland reizen is vandaag de dag niet zo bijzonder. Maar het blijft een fascinerende gedachte dat we morgenavond in een stad rondlopen die ooit door Paulus werd bezocht. Paulus kon destijds geen e-mails sturen naar de mensen die hij daar tot het evangelie had gebracht. Gelukkig maar, want daarom  kunnen we nu nog zijn twee brieven lezen die hij later aan de Tessalonicenzen schreef. Ik zal ze deze komende dagen nog eens aandachtig lezen.