[Zondagavond, 7 mei] Op reis gaan met een groep adventisten levert meestal wel verrassingen op. Uiteraard is het niet altijd eenvoudig om bijtijds aan alle lunchadressen en hotels waar het diner wordt gebruikt precies duidelijk te maken welke diersoorten wij nu wel of niet voor consumptie geschikt achten. Vervolgens is het aantal vegetariërs in een groep adventisten niet alleen naar verhouding tamelijk groot, maar soms ook nog al variërend (afhankelijk van wat er zoal op tafel komt).  Dat er relatief veel vegetariërs in een groep zijn levert tegenwoordig minder hoofdbrekens op dan vroeger, omdat vegetariërs vandaag de dag niet meer als buitenaardse wezens worden beschouwd waar je nog eens drie keer goed naar zou willen kijken. Toch blijken veel restaurants er nog steeds van uit te gaan dat kip en vis kennelijk aan een boom groeien en niet onder de rubriek ‘vlees’ vallen. Wanneer er deelnemers zijn die specifieke diëten nodig hebben is uiteraard ook steeds uitzonderlijke waakzaamheid geboden. Tot dusverre verloopt wat dat betreft onze Griekenland-reis echter zonder noemenswaardige problemen.

 

De invulling van de rustdag kan soms ook een uitdaging zijn, temeer daar niet alle reisgenoten precies eensluidende opvattingen hebben over wat wel en niet op de dag des Heren geoorloofd is. Voor gisteren had ik de gids ingeseind dat het bezoek van een tweetal oude kerken in Thessaloniki een passend onderdeel zou zijn van onze sabbatsbesteding. Ik had hem ook gezegd dat op deze dag een bezoek aan een horeca-etablissement rond koffietijd achterwege kon blijven. Het leek hem kennelijk echter dusdanig ongewoon dat een groep Nederlanders een dagdeel zonder koffie zou kunnen doorbrengen dat hij, zonder verder overleg met mij, de groep naar een café voerde. Niet iedereen was daar blij mee. Ik kan niet anders zeggen dan dat mij de koffie, toen ik er eenmaal was, uitstekend smaakte. Een de sanitaire stop gaf de nodige verlichting.

 

Het bezoek aan de twee oude Grieks-Orthodoxe kerken was enorm de moeite waard en de gids wist ons op heel boeiende wijze in te leiden in de geloofsopvattingen van orthodoxe christenen en met name ook in de religieuze rol van de ikonen. Aan de hand van enkele bijzondere ikonen in de Dimitrioskerk krijgen we ook wat inzicht in de techniek van het ikonen schilderen. Het is verrijkend te horen en te zien hoe mensen in een ander land en een andere cultuur met hun geloof omgaan. En ik ben op de een of andere manier altijd geroerd als ik zie hoe mannen en vrouwen een kruis slaan voordat ze een kerk binnengaan, een ikoon kussen of op hun knieën gaan voor een gebed—zonder gène voor de toeristen om hen heen.

 

Mijn collega-predikant, Dieter Versteegh, die met zijn vrouw deelneemt aan de reis, verzorgde later een overdenking in ons hotel aan de hand van wat Paulus ooit aan de gelovigen in de stad Thessaloniki schreef.  Daarmee werd een element van geloofservaring aangereikt die ons vertrouwd is en die we meteen kunnen plaatsen. De koffie met koek die ons vervolgens door ons hotel werd aangeboden zorgde ook voor de vertrouwde sfeer van het samenzijn na een sabbatse kerkdienst.

 

Ik moest gisteravond onwillekeurig denken aan de gelijkenis van Jezus waarin hij het koninkrijk van God vergeleek met een Schriftgeleerde die oude en nieuwe dingen tevoorschijn haalt. Dat verwijst, lijkt mij, naar de weg van het geloof waarbij je niet alleen het oude bewaart dat je van huis uit hebt meegekregen of dat je jezelf in de loop der jaren hebt eigengemaakt, maar ook steeds openstaat voor nieuwe indrukken en ervaringen, verse ideeën en interpretaties. Niet dat je die klakkeloos absorbeert, maar je moet je er in elk geval niet bij voorbaat voor afsluiten maar je afvragen of er dingen zijn die je geloof een nieuwe dimensie kunnen geven.

 

Nadat we vrijdag in Filippi waren en daarna in Thessaloniki verbleven zijn we vandaag naar Kalambaka gereden—zo’n dikke 200 naar het zuiden. Het ging dwars door een interessant en afwisselend berglandschap. Vanmiddag bezochten we een ikonenwerkplaats en vervolgens een van de Meteora-rotskloosters dat niet alleen prachtige panorama’s opleverde meer ook weer een ander inkijkje vormden in de Grieks-Orthodoxe ziel.

 

Morgen vervolgen we de reis naar het oude Delphi. De wekker loopt weer af om een uur of zes, zodat we bijtijds naar het ontbijt kunnen en dan opnieuw klaar zijn voor een forse busreis. Het is niet zo warm als het momenteel in Nederland is, maar we hebben ook hier tot nu toe over het weer niet te klagen. Kortom, tot dusverre zijn we voldane reizigers.