De twee zaterdagen (naar adventistisch spraakgebruik: de twee sabbatten) van het wereldcongres vormen de hoogtepunten van de negen congresdagen. De ‘business sessions’ zijn vandaag even vergeten. Het is nu een festival van muziek en prediking. Behalve de ruim 2.000 afgevaardigden zijn er massa’s bezoekers vanuit de gehele wereld op afgekomen.

 

De eerste zaterdag is een voorproefje van de tweede en laatste. Dan worden vijftigduizend of zelfs meer bezoekers verwacht. Hoeveel er vandaag waren is moeilijk te zeggen. Het is een wetenschap op zich om een schatting te kunnen maken van een grote mensenmenigte. Maar, als ik een gok mag wagen, dan denk ik dat er vanmorgen zo’n twintigduizend mensen in de immense Georgia Dome zaten. Maar ik zou er vijfduizend naast kunnen zitten.

 

Het programma was perfect geregisseerd, maar voorspelbaar. Veel introducties, een paar promotionele video’s, een discussie rond het thema van de bijbelstudie van deze week. En daarna: een groot koor, de introductie van de nieuwgekozen bestuurders, een kort woord van dank aan de scheidende voorzitter en scheidende secretaris. En vervolgens de preek van de secretaris van de wereldorganisatie.  De zangers en sprekers bevinden zich ergens in de verte op het podium en zijn eigenlijk alleen goed te zien via de vele videoschermen die overigens verbazingwekkend scherp zijn.

 

Als Matthew Bediako, sinds gisteren de voormalig secretaris van de Generale Conferentie, al moeite had met het verwerken van het einde van zijn carrière, dan was dat zeker niet te merken aan de wijze waarop hij preekte. Hij was vurig, als altijd. En ook even moeilijk te verstaan als altijd, want zijn zware Ghanese accent werd door de geluidsversterkingstechniek zo mogelijk nog moeilijker verstaanbaar. Maar, getraind door mijn periode in Afrika, waar ik aan dit accent gewend raakte, had ik er niet zoveel moeite mee en was ik beslist onder de indruk van de wijze waarop hij zijn thema over ‘Genade op Golgotha’ had uitgewerkt. Het thema paste uiteraard in het over-all thema voor het gehele congres: Proclaiming His Grace.

 

[Het thema voor het congres is een duidelijk teken van de wijze waarop de adventistische geloofsgemeenschap zich heeft ontwikkeld. Een generatie terug zou het veel waarschijnlijker zijn geweest dat men had gekozen voor: Proclaiming God’s Will (met de daarbij behorende nadruk op ‘de wet’), dan voor: Proclaiming God’s Grace (met de nadruk op Gods genade).

 

De bestemming van de collecte onderstreepte opnieuw dat de kerk vooralsnog speciale aandacht wil blijven schenken aan evangelieverkondiging in de islamitische landen in de zogenaamde ‘10-40 window’. Maar de komende jaren ligt de nadruk nog specifieker op de landen in de corridor langs de ‘zijderoute’, waar nauwelijks christenen te vinden zijn!

 

Vanavond begint de serie audiovisuele programma’s waarin de divisies elk hun verhaal kunnen vertellen. Zuidelijk Afrika en Noord-Amerika zijn vanavond aan de beurt. (Ons deel van de wereld staat gepland voor donderdagavond. ) Ik sta voor mijn taak vanavond nog voor een paar uurtjes ingeroosterd, nadat de sabbat ten einde is gekomen. Het wordt laat, maar morgen ben ik vrij. Ik ben van plan dan een flink stuk van de dag door te brengen bij de vele stands in de ‘exhibition halls.’ Als iets een beeld geeft van wat er in de kerk zoal gaande is, dan is het dat wel.

 

[PS.  Enkele uren later:  Ik ben dus slecht in het schatten van een mensenmenigte. Volgens de media waren er vandaag rond de 40.000 mensen.]

 

 

Om 11.32 uur verschenen vanmorgen de voorzitter en de secretaris van het benoemingscomité op het podium in de grote vergaderzaal. De besprekingen die gaande waren werden onderbroken. Er was ‘witte rook’—er was een voorstel wie de voorzitter van de wereldwijde Adventkerk zal zijn in de komende vijf  jaren. Het voorstel was wat velen verwachtten: Ted C. Wilson. Zonder verdere discussie werd het voorstel in stemming gebracht en middels het opsteken van de stemkaarten afgestemd. Een zeer ruime meerderheid stemde voor. De kerk heeft dus een nieuwe ‘president’. 

 

Het gerucht verspreidde zich al door het gebouw toen de officiële bekendmaking en de stemming plaatsvond. Ik was rond kwart over tien vanuit mijn werkplek even naar de omgeving van de grote vergaderzaal gegaan en, zonder dat ik iemand enige vraag stelde, hoorde ik al hoe de stemverhoudingen waren geweest. In een wereld van mobieltjes en twitteraars, etc.  lukt het natuurlijk niet een besluit dat door 248 mensen is genomen langer dan circa drie minuten geheim te houden (ook al had men allerlei maatregelen genomen om dat te bereiken!)

.

Had Wilson zelf verwacht dat hij gekozen zou worden. Hij had in elk geval zijn speech al goed overdacht!

 

Met de 62-jarige Wilson krijgt de kerk een heel ander type leider dan zij had in Jan Paulsen. De accenten zullen veranderen, mogelijk in conservatieve richting (zoals sommigen hopen en anderen vrezen).  De tijd zal het leren. Veel zal ook afhangen van het team om hem heen dat de komende dagen verder wordt gekozen..

 

Ik ken Ted Wilson en zijn vrouw Nancy heel goed. Toen ik aan het einde van de jaren tachtig in Abidjan werkte en deel uitmaakte van de staf van de divisie die Franstalig Afrika omvatte, was Ted de divisiesecretaris. We hadden ook vrij veel sociaal contact en met veel plezier herinner ik me onze avonden met ‘Trivial Pursuit’!  Ons contact is sindsdien altijd plezierig gebleven, ook al verschillen we op heel wat punten van mening.

 

In de loop van de dag werd ook duidelijk wie de algemeen secretaris en de penningmeester van de kerk zullen zijn in de komende vijf jaren. N.T Gn werd gekozen als algemeen secretaris. Hij is van Chinese origine en werkte al geruime tijd als een van de belangrijkste stafleden van het kerkelijke secretariaat. Het is natuurlijk wel wennen aan iemand met een achternaam zonder ook maar één klinker. Hoe spreek je zijn naam in hemelsnaam uit? Algemeen wordt de keuze gezien door degenen die hem goed kennen als heel positief.

 

Robert (Bob) Lemon werd unaniem herkozen als penningmeester van de kerk. Zijn professionaliteit staat buiten kijf. Buitendien is hij een heel beminnelijk mens. Bravo dus!

 

Ik schrijf deze regels op vrijdagavond. Voor 24 uur zijn de zakelijke vergaderingen opgeschort. Het avondprogramma is inmiddels in het congrescentrum begonnen, maar mijn vrouw en ik hebben besloten vanavond te spijbelen. Na de hitte buiten (36 graden C) en het volle dagprogramma van gisteren en vandaag, leek dat een aangenaam vooruitzicht. Morgen zullen enkele tienduizenden mensen samenkomen voor een dag van geestelijke inspiratie door muziek en woord en dan zijn we ook weer van de partij!