Daily Archives: Augustus 17, 2010

Zomerconcert

 

Op zondagmiddag zaten we op klapstoeltjes op een groot grasveld vlakbij het centrum van Stockholm. De Zweedse vrienden waar we op bezoek waren hadden ons meegenomen naar het jaarlijkse openlucht zomerconcert van het Nationale Zweedse Symfonieorkest, dat door een van de grote Zweedse kranten (Dagens Nyheter) traditiegetrouw wordt gesponsord. Op het programma stonden een vijftiental korte klassieke werken die gemakkelijk in het gehoor lagen en een groot publiek konden bekoren.

 

De sfeer was geweldig. Het valt me steeds weer op dat de Zweden, vooral ‘s zomers, een enorm genoegen scheppen in allerlei massale openluchtactiviteiten, vooral in de sfeer van muziek en allerlei folkloristische evenementen. Ik heb me dikwijls afgevraagd hoe het komt dat de Zweden zoveel uitbundiger van dat soort gezamenlijke activiteiten kunnen genieten dan wij Nederlanders. Natuurlijk, wij hebben ook onze Koninginnedagen en onze huldigingen van ons nationaal elftal, maar naar mijn gevoel evenaren we toch bij lange na niet het collectieve enthousiasme van de Zweden.

 

Ik vroeg aan mijn Zweedse vriend waar deze Zweedse karaktertrek vandaan komt. Volgens hem is de oorzaak gelegen in het feit dat de zomer in Scandinavië zo kort is. Omdat het zomerseizoen alweer zo snel voorbij is, legde hij uit, halen Zweden alles uit de kast om er optimaal van te genieten. Want dan moeten ze er weer heel lang op teren. Dat, zei hij, verklaart ook de ongeremde feestelijkheden rond de langste dag, als tot in het kleinste gehucht de ‘meibomen’ (eigenlijk een misplaatste naam!) met veel dans en muziek tijdens een kleurrijke folkloristische ceremonie overeind worden gezet.

 

Het klinkt mij redelijk in de oren. En er valt ook wel veel voor te zeggen. Het is eigenlijk ook wel een goed christelijk uitgangspunt om optimaal te genieten van wat je als geschenk in de schoot wordt geworpen. Het leven van een mens is immers ook maar van heel beperkte duur en het is daarom zaak om van die korte periode te maken wat ervan te maken valt. Dat betekent dan weer niet dat dit ‘genieten’ alleen kan bestaan uit feestvieren en ander vermaak. Er zijn ook andere dingen die het leven vullen en waarde geven.

 

Inmiddels hebben mijn vrouw en ik Stockholm weer achter ons gelaten en zijn we doorgereden naar Kramfors, ruim 500 kilometer noordelijker, waar onze zoon met zijn gezin woont. Inmiddels heeft ons kleindochtertje van tweeëneen half jaar in de gaten dat zij een ‘opa’ en een ‘oma’ heeft, naast haar morfar en haar mormor—de namen waarmee de grootouders van moeders kant worden aangeduid. Vandaag, tijdens de eerste volle dag van ons verblijf in Kramfors, was het weer van dien aard dat ik een aantal uurtjes achter de maaimachine aan kon lopen om het gazon een noodzakelijke maaibeurt te geven. Nu zit ik in de tuin met de laptop op schoot met een uiterst voldaan gevoel. Ik vermoed dat mijn schoondochter binnenkort zal verschijnen met een dienblad met koffie en thee en zelfgebakken koffiebroodjes. Ook wat dat laatste betreft munten de Zweden boven ons Nederlanders uit. Dat hoop ik de komende twee weken nog menigmaal vast te stellen.