Stel dat ik op dit moment een dochter van bijna 15 jaar oud zou hebben. Zou ik het een goed idee vinden als zij solo in een zeilboot een reis om de wereld zou willen maken? Ik heb me die vraag de afgelopen maanden wel eens gesteld als ik weer eens iets over Laura Dekker, het ‘zeilmeisje’, in de krant las. Het antwoord is: Ik weet het niet.

Natuurlijk is er een deel van mij dat zegt: Nee, dat is onverantwoord. Wie laat er nu een kind van die leeftijd aan zoiets beginnen? Je vergeeft het jezelf toch nooit als er iets mis gaat! En zo’n kind kan toch niet overzien waaraan ze begint. En wat moet zij beginnen als zij ziek wordt of een been breekt? Of totaal in de war raakt van de eenzaamheid? Het aantal bezwaren dat je zou kunnen opnoemen is eindeloos.

Maar er is ook iets in me dat dit meisje grenzeloos bewondert. Ik heb haar website dan ook bij mijn favorieten gezet, zodat ik haar avonturen kan bijhouden.  Tja, het is inderdaad een gigantisch avontuur waaraan ze begint. Maar ze stapt niet voor het eerst in een zeilboot en kan zich een redelijke voorstelling maken van hoe het is om heel lang alleen maar water om je heen te zien. En zij is van alle mogelijke communicatietechnieken voorzien. En, als bijna vijftienjarige is ze toch ook geen klein kind meer. In sommige landen zijn veel van haar leeftijdgenootjes al getrouwd (niet dat ik dat aanbeveel, natuurlijk).

Ik ben eigenlijk ook wel een beetje jaloers op Laura. Ik was al erg jong zelfstandig en vond dat destijds heel normaal. Maar ik had nooit de kans om aan zo’n avontuur te beginnen als Laura. Zoiets is maar voor weinigen weggelegd. En waarom zou je de kans niet pakken als je die hebt? Per saldo geef ik haar dan ook the benefit of the doubt, en ik hoop dat het haar allemaal gaat lukken.

Voor mijzelf is het avontuur van dit moment goed te overzien. Ik ben, zoals ik in mijn vorige blog aangaf in Kramfors, zo’n dikke 500 kilometer ten noorden van Stockholm. Sinds mijn vorige bezoek in februari is er in de stad maar weinig veranderd, hoewel de aanleg van de spoorlijn en het bijbehorende station nu eindelijk begint op te schieten. Zijne majesteit de koning van Zweden komt vandaag over een week het stationsgebouw officieel openen.  De treinen gaan in 2012 rijden. Als leek op spoorweggebied lijkt het mij dat er iets niet helemaal klopt in de timing, maar misschien is dat bij het aanleggen van spoorwegen wel een wetmatigheid. In Nederland rijden de snelle treinen toch immers ook nog niet over het baanvak dat al lang klaar is? En met de timing van de Noord-Zuidlijn in Amsterdam is ook van alles mis. Maar, terug naar Zweden, Al met al, toch ook een klein extra avontuurtje als het me volgende week lukt de koning van Zweden te zien!